Przed moją wyprawą do Kolumbii cała rodzina przeżegnała się i wywróżyła mi pewną śmierć. Ja nie tylko wróciłam do domu cała, zdrowa i uśmiechnięta, ale co więcej tak pokochałam ten kraj, że pojechałam tam znów po kilku miesiącach. Za trzecim razem natomiast zostałam już na pół roku 🙂
Nie zdążę opowiedzieć Wam o wszystkim – opowiem jednak o moim ulubionym wspomnieniu: jak, nie mając zielonego pojęcia o tańcu trafiłam do grupy tanecznej cumbiamba del carajo i zatańczyłam w największych paradach kolumbijskiego karnawału. Na szczęście nie poszło mi tak źle i moja grupa zechciała zatańczyć ze mną również 2 lata później 😉
Carnavales w kolumbijskiej Barranquilli to drugi po Rio de Janeiro największy karnawał na świecie (nie pierwszy, ku ogromnej żałości Kolumbijczyków…). Rozpoczynają się one już wkrótce, bo 2 marca, a przed Wami małe przeszkolenie jak odnaleźć się i jak nie oszaleć w chaosie winem i rumem płynącego kolumbijskiego miasta.
Oprócz o moich karnawałowych wzlotach i upadkach, będzie też dużo o tańcach, muzyce i o ich symbolice, o kulturze oraz o tym co Kolumbijczycy mówią o innych i sami o sobie. Poza tym moi drodzy, trochę o historii, która jest niezbędna dla zrozumienia z czym w ogóle karnawał się je (obiecuję, że nie będzie nudno!).
Tanecznym ruchem się kłaniam,
serdecznie zapraszam
i pięknie pozdrawiam!
Monika 🙂