Byłam tu trzy razy, jadę czwarty, pewnie i piąty i szósty, a nadal to jedno miasto jest jakby niejedno. Pierwsze udało się w podróż wehikułem czasu o kilkadziesiąt lat wstecz. Wiekowe, czasem nieremontowane kamienice ściskające się przy nierównych chodnikach oraz stare samochody, napędzane cudem i odrobiną benzyny. To jednak nie przeraża, a wręcz zaprasza do środka. W zderzeniu z naszym, zdawałoby się, poukładanym i pełnym szklanych wieżowców Zachodem, ma to swój urok, klimat i magię przyciągania. Za tymi kamienicami kwitnie życie jak wszędzie. Dzieci chodzą do szkoły, młodzi się zakochują, a starsi wspominają dawne czasy. Drugie miasto jest pełne energii, kreatywności i pasji. Wypełnia się miejscami, które przekraczają najśmielsze oczekiwania. To miasto, które żyje i gdy stanie się w jego centrum, można poczuć jego rytm, bicie serca i oddech świeżości, które nie zwraca uwagi na to pierwsze miasto. To Lwów. To miasto jak brylant.
Jeśli chcesz dowiedzieć się:
– jaka jest najlepsza lwowska bombonierka i czemu wypełniona jest słoniną?
– dlaczego musisz założyć hełm górniczy zanim napijesz się kawy?
– jak zaparkować samochód na dachu kamienicy?
– gdzie pójść do restauracji bez cen w menu i co zrobić, by zapłacić?
– kim jest niezastąpiona pani Stefa?
A poza tym chciałbyś:
– posłuchać kawałów o lwowskim metrze,
– zasmakować lwowskiej gościnności,
– zobaczyć gazówkę oraz naftówkę (i wiedzieć, co to jest i dlaczego, żeby je poznać, trzeba przejść przez odwiert szybu naftowego) oraz
– wiedzieć, czy jest jeszcze ludziom gdzieś jeszcze tak dobrze jak tu? 🙂
Zapraszam. 17 maja, 19:00. Tam i z Powrotem.
Ola