Afryka Zachodnia, koniec listopada, niemiłosierny żar leje się z
nieba, a ja stoję nad zazielenioną nieco sadzawką i żarliwie modlę się do Świętej Ryby wraz z miejscowym Szamanem, tutejszą ludnością i współtowarzyszami podróży. Bo do kogo można się modlić w tym miejscu zapomnianym kompletnie przez Boga i ludzi? A Święta Ryba okazuje się nader łaskawa: dzięki niej przez kolejne tygodnie bez uszczerbku na zdrowiu wychodzimy z każdej możliwej opresji, przemierzamy tysiące
kilometrów, choć dróg zdecydowanie brakuje, odwiedzamy dżunglę, składamy wizytę w kopalni diamentów, zostajemy uwięzieni na noc w domu bez klamek, zwiedzamy miasto z lokalnymi gwiazdami rapu, pijemy wódkę z żołnierzami ONZ, uczymy się tworzyć afrykańskie bębny, a gdzieś w międzyczasie tak obrastamy czerwonym, afrykańskim pyłem, że na granicy
Wybrzeża Kości Słoniowej nie chcą wpuścić nas do kraju, dopóki… się nie umyjemy!
Liberia, Gwinea, Sierra Leone i Wybrzeże Kości Słoniowej – czyli
podróż przez jedne z najrzadziej odwiedzanych krajów świata, gdzie nic nie ma, nikt nie zagląda i w ogóle nie ma po co tam jechać… i właśnie dlatego jest to podróż fascynująca, pełna paradoksów, a przede wszystkim spostrzeżeń dających zupełnie nowy punkt widzenia na sprawy, które dotychczas mogły wydawać się ważne.
Zapraszam do wspólnego odwiedzenia tego zakątka świata!
Sara 🙂